Het Fenomeen Tel Sell

Verguisd en geplaagd, maar niet gezwicht

Weinig is zo veranderlijk als de programmering van commerciële televisiezenders. Sinds 1993 is er echter één programma vrijwel onafgebroken dagelijks te zien geweest op verschillende commerciële zenders, een programma dat enkele uren duurt en waar niemand naar kijkt, maar dat iedereen kent. Wat is toch het geheim van Tel Sell?

Het schaamteloos mikken op de materiële behoeften van kijkers tijdens ellenlange, nagesynchroniseerde reclamepraatjes lijkt een goed voorbeeld van de Amerikanisering van het medialandschap. Niets is echter minder waar: Tel Sell is een oer-Hollands familiebedrijf dat in 1993 door Louise Mulder werd opgericht in Almere. Op dat moment opereert Mulder vanuit haar garage. Eind 2001 meldt oud-Mediumredacteur ArCo Gnocchi in Medium dat het goed gaat met Tel Sell: maar liefst één miljoen Nederlanders staan geregistreerd in het klantenbestand van het thuiswinkelbedrijf. Louise Mulder wist een decennium geleden al precies wat de verklaring is voor het succes van Tel Sell; het is een guilty pleasure. “Mensen kopen stiekem bij ons, net zoals ze stiekem de Privé lezen.” Het grootste succes komt echter voort uit het vele overdrijven dat Tel Sell doet: “Die overdrijving heb je nodig. Dat is wat mensen willen horen.”
            Het gaat sinds 2001 steeds beter met Tel Sell, het krijgt zelfs een eigen zender. Wat begon in een garage, wordt nu gedaan vanaf een complex in Almere waar niet alleen een callcenter, maar ook een eigen studio en magazijn voor alle producten zijn gevestigd. Eind 2006 wordt de zender van Tel Sell vervangen door Liveshop, die de eerste live homeshopping televisiezender in Nederland wordt. Tel Sell is aandeelhouder van Liveshop en tijdens de uren waarop Liveshop niet uitzendt, blijft Tel Sell uitzenden. Waar Tel Sell in 1993 begonnen is met nagesynchroniseerde informercials (lange, informatieve reclamespots), zendt het nu live eigen producties uit en bedient daarmee niet alleen de Nederlandse, maar ook de Belgische markt. Het succes van Tel Sell lijkt niet te stoppen: het bedrijf opent een vestiging op Curaçao en tussen 2006 en 2008 groeit Tel Sell in Nederland uit tot marktleider op het gebied van teleshopping. In 2008 bedient Tel Sell in totaal 1,4 miljoen van alle 6 miljoen Nederlandse huishoudens.

Faillissement
Al deze klanten worden in Nederland tot begin december 2007 bereikt door het uitzenden van 280 uur televisie per week op acht verschillende televisiezenders. Voor dit uitzenden betaalt Tel Sell op dat moment ongeveer 4 miljoen euro per jaar. In november 2007 begint het succes van Tel Sell voor de buitenwereld echter de eerste scheuren te vertonen. De grote creditcardbedrijven staken hun samenwerking met Tel Sell nadat het in mei 2007 verzuimt om openbaar te maken dat hackers de creditcardgegevens van dertigduizend klanten hebben gestolen. In december 2007 stopt SBS op al haar zenders met het uitzenden van de Tel Sell programma´s en ontslaat het thuiswinkelbedrijf al zijn tijdelijke personeel. Op 9 januari 2008 krijgt Tel Sell de genadeklap: het bedrijf wordt door de rechter failliet verklaard. Vlak voor dit faillissement wordt al bekend dat het financieel slecht gaat met Tel Sell. Tel Sell verklaart op 9 januari 2008 in de Volkskrant dat het geen duidelijkheid kan geven over de oorzaak van de financiële problemen, maar uit oude jaarverslagen blijkt dat Tel Sell ondanks het schijnbare succes in 2005 en 2006 aanzienlijke verliezen heeft geleden. In 2006 lijdt het thuiswinkelbedrijf een verlies van 260 duizend euro en in 2005 zelfs ruim een miljoen euro. Ingewijden melden de Volkskrant dat ze de verliezen toeschrijven aan mislukte pogingen om ook tot de Duitse markt toe te treden. Binnen enkele dagen na het faillissement vervangt RTL de Tel Sell-programma´s op al zijn zenders door andere programma´s. Niet alleen Tel Sell wordt failliet verklaard, ook Liveshop wordt door de rechter bankroet verklaard. In tegenstelling tot Tel Sell legt Liveshop zich op dat moment niet bij deze beslissing neer, gaat in beroep en blijft in afwachting daarvan in de lucht.

Duurzame doorstart
De Tel Sell-loze periode in het medialandschap duurt niet lang: op 1 februari 2008 maakt Tel Sell bekend dat het een doorstart zal maken. Ongeveer 45 werknemers die voor het faillissement al bij Tel Sell werkzaam waren, keren bij het bedrijf terug. De terugkeer beleeft zijn première in België, maar na onderhandelingen met verschillende zenders keert Tel Sell ook in Nederland terug. Sindsdien zijn de programma´s van Tel Sell een constante in de programmering van verschillende commerciële zenders. De vraag is waarom de programma´s voor deze zenders zo aantrekkelijk zijn. Marianne Robben, directrice en eigenaresse van advies- en reclamebureau in dialoog marketing LaRobben, in 2005 verkozen tot direct marketingvrouw van het jaar en oud-student Communicatiewetenschap, zegt hierover: “Het antwoord op die vraag ligt besloten in het woord ‘commercieel’. Programma’s die geld in het laatje brengen, zijn voor deze zenders interessant. Dat kunnen populaire programma’s zijn die adverteerders trekken voor de reclameblokken tijdens primetime. Maar in het geval van Tel Sell is het business model juist om lowtime (het tegenovergestelde van primetime, red.) uitzendtijd te verkopen en daar nog zo veel mogelijk aan over te houden. Zo lang Tel Sell voor winst zorgt, zal het worden uitgezonden. Daarbij geldt de marktwerking: de zendtijd en kosten van de uitzending worden door de zenders gekoppeld aan het aantal kijkers. Zolang er voldoende kijkers zijn voor omzet voor Tel Sell en daarmee een gezonde Return On Investment (ROI) voor de zenders, zullen de commerciële zenders de Tel Sell-achtigen van deze wereld blijven uitzenden.”
            Dat de programma´s van Tel Sell lowtime worden uitgezonden, blijkt ook uit de kijkcijfers. In een gemiddelde week begin september 2011 kijken er dagelijks bijna 13.000 mensen naar de programma´s van Tel Sell op RTL 5, 7 en 8 samen. Naar sommige van de programma´s kijken minder dan duizend mensen (Stichting Kijk Onderzoek rekent dan met nul kijkers), naar andere programma´s kijken op het hoogtepunt 20.000 mensen. Voor lowtime zijn dat echter helemaal geen slechte cijfers. Direct marketingdeskundige Marianne Robben: “In vergelijking met kijkcijfers van het Nederlands Elftal doet Tel Sell het slecht, maar dat is een verkeerde bril als je wilt weten waarom commerciële zenders het uitzenden. Je moet kijken met een commerciële bril en dan kijk je dus met een ROI-bril. Je kijkt niet naar absolute aantallen, maar naar aantallen in vergelijking met inkomsten. Hoe verhouden zich de kosten tot de opbrengsten in een timeslot dat moeilijk te verkopen is omdat er zo weinig kijkers zijn? Uitzendingen van Tel Sell leveren omroepen in ieder geval meer op dan zwart beeld of een teletekstscherm.” Robben meent dat inkomsten hier belangrijker zijn dan de mening van een deel van het publiek. “Dat veel mensen Tel Sell irritant vinden is dan weinig ter zake doende. Net zoals het belang van de kijkcijfers. Waar het primetime gaat om het werven van publiek voor je zender en populariteit voor je zendermerk, gaat het lowtime niet om kijkcijfers of het imago van programma´s. Als er weinig kijkers zijn, zijn er ook weinig mensen die zich ergeren. Ook hier wordt de mate van irritatie realistisch in het perspectief van de opbrengsten gezet. En die leveren tot nu toe blijkbaar nog steeds een positieve uitkomst op.”

Gespierd zonder sporten
Hoe erg het medialandschap tussen 1993 en 2011 ook is veranderd, er is kennelijk een bepaalde behoefte hetzelfde gebleven, welke ervoor zorgt dat Tel Sell vandaag de dag nog steeds bestaansrecht heeft. Is de status van Tel Sell anno 2011 anders dan die van 1993? Direct marketingdeskundige Marianne Robben: “De cultstatus die Tel Sell aanvankelijk had verworven was rondom hun faillissement wel over zijn top heen, misschien dat hun faillissement daar ook mee te maken heeft gehad. Hun omzet zal door de jaren heen zeker sterk hebben gefluctueerd. Succes heeft echter niet alleen met kopers te maken, maar ook met een gezonde bedrijfsvoering.” Hoewel Tel Sell het dus niet altijd even makkelijk heeft gehad, is ‘het bestaansrecht nooit veranderd’. Robben: “Tel Sell geeft met zijn programma´s invulling aan een basisbehoefte die mensen al decennialang koesteren: dingen kopen! Vooral nieuwe, innovatieve dingen kopen die appelleren aan menselijke kernwaarden zoals hoop en geluk, vinden we leuk. We willen een ‘brighter outlook on the future’, een gespierder lichaam zonder te sporten, een betere huid zonder haren of pukkels, gezond zijn en toch lekker eten zonder dik te worden, een schoner huis zonder moeite, strakkere heupen zonder vetrolletjes en een bh die wel lekker zit.” Het best verkochte apparaat van Tel Sell sinds 2001 komt inderdaad overeen met deze waarden: van de AbTronic (een buikspierapparaat) werden in zeven maanden een half miljoen exemplaren besteld. Robben: “Het format waarmee Tel Sell werkt, versterkt deze behoeften nog eens. Zo maken ze gebruik van veel testimonials (verklaringen van gebruikers, red.) en stellen ze het noemen van de prijs lang uit (die wordt gepresenteerd als ondergeschikt aan het product). Klanten krijgen altijd een extraatje, zoals ‘de derde gratis’ of ‘een kleinere extra pan cadeau’ enzovoort. Ook heel belangrijk en effectief is het creëren van een sense of urgency: het wordt zo voorgesteld dat het erg belangrijk is om vandaag te bestellen, want alleen dan ontvang je bijvoorbeeld een extraatje. Ook heel aantrekkelijk is natuurlijk de mogelijkheid om bij duurdere producten op afbetaling te kopen.”

Rooskleurige toekomst
Of het nu is omdat je Tel Sell goed vindt of omdat je niet kan wachten tot het fenomeen van de buis verdwijnt, de vraag is hoe de toekomst van Tel Sell eruit zal zien. Marianne Robben ziet die rooskleurig voor zich. “Ik geloof zeker dat de Tel Sell-achtigen van deze wereld een goede toekomst hebben, juist omdat ze appelleren aan de eerder genoemde kernwaarden. Zeker als ze hun televisie-inspanningen goed weten te combineren met de nieuwe media is die toekomst er. Internet leent zich (nog meer dan televisie) voor het verkopen van hele specifieke producten in The Long Tail.” The Long Tail is een begrip dat voortkomt uit een theorie van Chris Anderson en die inhoudt dat wanneer een bedrijf zich richt op de verkoop van producten die gericht zijn op slechts een klein gedeelte van het publiek (een niche), deze producten samen een groter marktaandeel kunnen verwerven dan producten die de massa dienen. Robben: “Daar is nog veel te halen, maar ook in het verlengen van de levenscyclus van de producten door ze te verkopen in bestaande en online retailkanalen.”

Het geheim van Tel Sell
Hoewel het bestaan van Tel Sell sinds 1993 niet over rozen is gegaan, staat het bedrijf vandaag de dag nog steeds overeind. Meerdere concurrenten in dezelfde markt (waaronder SUUS) moesten het afleggen tegen Tel Sell. Hoe kan het toch dat Tel Sell wel steeds overleeft en wel kan doorstarten na een failissement? Wat is nu het geheim van Tel Sell? Direct marketingdeskundige Marianne Robben vindt het een moeilijke vraag. “Ik denk dat hun hele hoge merkbekendheid uiteindelijk de doorslaggevende factor is. Vaak zie je dat de marktleider van een segment ook de meeste omzet in dat segment weet te pakken. De cultstatus en het daardoor breed bekend raken van Tel Sell heeft van hen een echt merk gemaakt, met alle voordelen van dien. Tel Sell is hét merk voor teleshopping. Het merk is zelfs zo sterk geworden dat het bijna een duiding is geworden voor de categorie. Daar kunnen de meeste merken alleen maar van dromen.”

© 2011 Leon van Wijk/'Medium' Magazine – Niets uit deze publicatie mag worden overgenomen zonder toestemming van de auteur.

Product Placement Nieuwtje: Armgebaar is reclame

Dit artikel is alleen online gepubliceerd.

Tulisa Contostavlos, jurylid in de Britse editie van X Factor, wordt mogelijk letterlijk beperkt in haar bewegingsvrijheid. De zangeres (23), die bekend werd met hip-hop groep N-Dubz, probeert mogelijk haar parfum op televisie aan te prijzen door middel van een armgebaar.

Aan het begin van iedere liveshow van het programma groet Contostavlos het publiek met haar ‘signature arm gesture’, een gebaar waarbij ze de tatoeage op haar arm toont. Op haar arm staat de tekst ‘The Female Boss’ getatoeëerd en laat dat nu ook net de naam zijn van haar eigen geurtje dat ze vorige maand heeft gelanceerd.

Hoewel product placement sinds februari 2011 in Engeland is toegestaan, is het in Engeland niet toegestaan om ‘talenten’ aan bepaalde producten te laten refereren of ze die te laten promoten. Mediawaakhond Ofcom heeft klachten ontvangen over het armgebaar van Contostavlos, dat een illegale manier zou zijn om haar parfum aan de man te brengen. Hierop heeft Ofcom een onderzoek ingesteld naar de legaliteit van Tulisa’s armgebaar. Ze zou haar tatoeage overigens sinds het begin van het jaar hebben.

Opmerkelijk genoeg hebben de mensen die klaagden de link tussen het armgebaar en het geurtje waarschijnlijk niet eens zelf gelegd; in het ‘achter de schermen’-programma Xtra Factor werd een clip getoond van Contostavlos’ armgebaar die werd besproken in relatie met haar parfum. Mocht blijken dat Tulisa Contostavlos met haar armgebaar de regels van Ofcom overtreedt, mag ze het gebaar in toekomstige uitzendingen niet meer maken.

Het opmerkelijke nieuws bevestigt drie bevindingen: Ofcom is streng en precies in de naleving van zijn regels omtrent (in dit geval) reclame, Britse televisiekijkers zijn snel geneigd om formele klachten in te dienen naar aanleiding van hetgeen zij op televisie zien én Ofcom neemt deze klachten graag serieus. Uiteindelijk is het dus niet Contostavlos die ‘the boss’ is.

Bronnen:
The Guardian
Digital Spy

De Schijf Van Vijf

Over de rubriek
De ene recensent vindt een bepaalde plaat ge-wel-dig, terwijl de andere er hooguit de poot van zijn wiebelende tafel mee wil ondersteunen. Daarom riep Musicmaker de Schijf Van Vijf in het leven: een vakrecensent en iemand 'uit het veld' geven onafhankelijk hun mening over vijf nieuwe albums. Deze maand bespreken Leon van Wijk, muziekredacteur bij Studenten.net en redacteur bij Medium, een magazine over communicatiewetenschap en Wouter de Boer, eindredacteur bij KindaMuzik, schrijver van concertaankondigingen voor het Groningse poppodium Vera en concertprogrammeur de nieuwe releases van De Dijk, Nobody Beats The Drum, The Devil's Blood, The Hype en Spinvis. (Bron: Musicmaker)

Musicmaker ligt nu in de winkel; de PDF-bestanden van de rubriek kunnen hier worden bekeken:

Pagina 1 en Pagina 2.

Recensies
Nobody Beats The Drum – Currents
Het lijkt alsof er een einde is gekomen aan het Britste monopolie op het maken van goede elektro; het Nederlandse Nobody Beats The Drum doet niet onder voor de huidige Britse elektronicageneratie en is misschien zelfs origineler. Hoewel het makkelijk zou zijn om de Engelse werkwijze te kopiëren en op zeker te spelen, is van de overgeproduceerdheid die Britse elektro vaak kenmerkt, op dit album zeker geen sprake. De ruwe randjes zijn op Currents niet weg gepolijst, wat resulteert in een alles behalve voorspelbare plaat. Hoewel alle tracks even dansbaar zijn en rauw in het gehoor liggen, eindigen sommige van de nummers lang niet zo sterk als ze beginnen doordat de aanvankelijk geïntroduceerde melodieën niet overal even sterk worden uitgebouwd. Dat wordt echter goedgemaakt door het treffende oor voor detail dat, geuit in de vorm van verrassende geluidseffecten, dit album zo prettig gestoord laat klinken. Niet zo commercieel, maar voor zowel Nederlandse als internationale begrippen een hele fijne plaat.

De Dijk – Scherp De Zeis
Opgericht in 1981 is De Dijk een oude rot in het Nederlandstalige vak. Na een samenwerking met Solomon Burke (een project dat de band door Burke’s plotselinge overlijden niet in de koude kleren is gaan zitten) is het nu tijd voor het negentiende studioalbum. Op Scherp De Zeis, een cultureel statement dat volgens frontman Huub van der Lubbe verwijst naar de steeds harde wordende samenleving, klinkt de band volgens het persbericht ‘op haar best’ en ‘soulvoller en intenser dan ooit’. Hoewel de spijker hier en daar inderdaad treffend op zijn kop wordt geslagen door de interessante paradoxen en beeldspraken die het melancholische aan dit album nog wat extra kracht mee geven, overtuigt de plaat niet overal. De alom verafgode Van der Lubbe draagt de chansons met karakter, maar de teksten verdienen over het algemeen geen diepzinnigheidsprijs en de instrumentalen zijn slechts in enkele nummers van een kwaliteit die van De Dijk verwacht mag worden. Vernieuwend is de plaat niet, maar De Dijk blijft daarmee wel trouw aan zijn roots. Wie van een band van formaat ook een album van formaat verwachtte, wordt licht teleurgesteld, maar de fans zullen er niet minder hard om meezingen.

Spinvis – tot ziens, Justine Keller
Wie denkt dat poëzie en muziek twee onverenigbare takken van kunst zijn, moet na het beluisteren van deze plaat zijn ongelijk toegeven. Hoewel Spinvis nauwelijks daadwerkelijk rijmt, legt hij wel een treffend woordgebruik aan de dag dat dit album tot de verbeelding doet spreken. Op klein gehouden muziek met subtiele elektronische elementen is de ene zinsnede oppervlakkig, herkenbaar en gedetailleerd specifiek, terwijl de volgende zinsnede door vileine beeldspraak toch weer diepgaand en universeel is. De soms ietwat dubbelzinnige, van intelligentie getuigende passages gaan met name opvallen na meerdere luisterbeurten. Hoewel de verhalende praatzang van Erik de Jong lang niet briljant is, past die prima bij het genre: schijnbaar ongecompliceerd, maar wel degelijk vrij moeilijk om overtuigend uit te voeren. Spinvis kleurt op deze plaat voortdurend netjes binnen de lijnen en een volgend album zou nog interessanter zijn als er vocaal of muzikaal eens grenzen worden overschreden; iets meer kracht of bombast is namelijk wel welkom. Voor liefhebbers een vermakelijke plaat.

The Devil’s Blood – The Thousandfold Epicentre‏
Voor liefhebbers van het occulte is er eigenlijk maar één medium dat de emoties echt kan dragen en uitdrukken: de muziek. Het fijne aan The Devil's Blood is dat er in hun weliswaar zeker niet licht verteerbare nummers nog wel echt gezóngen wordt en het grote geluid dat daardoor wordt gecreëerd doet makkelijk vergeten dat we hier met een Nederlandse formatie te maken hebben. Een verrassing of enorme verbetering is het album vergeleken met hun eerdere werk niet, maar aangezien dat in dit geval betekent dat het de band wederom is gelukt om een authentiek vet, maar vooral tijdloos album af te leveren dat alleen een tikje melancholischer is dan zijn voorganger, is dat helemaal niet zo erg. Hoewel de stem van The Mouth of Satan vrijwel alle toonhoogtes makkelijk aankan, kennen we aan het einde van de plaat alle kunstjes wel en begint haar jankende stemgeluid op zijn minst te vervelen. De gierende gitaren en de (helaas net iets te) zorgvuldig gedoseerde strijkers vervelen daarentegen allerminst. Een redelijk toegankelijk visitekaartje voor het genre, ondertekend met bloed, dat wel.

The Hype – Have You Heard The Hype?
De Haarlemse band The Hype doet wat te weinig zichzelf respecterende bands en artiesten vandaag de dag doen: ze zijn eerlijk over het feit dat ze van muziek houden en dat uiten door schaamteloos luchtige pop te maken die vooral goed mee te zingen moet zijn. De popmuziek hoeft helemaal niet als mainstream te worden afgedaan, maar is een genre dat net zo moeilijk is te beoefenen als alle andere en net zo goed kan raken. Op de manier waarop de heren van The Hype het doen is het echter allemaal niet zo moeilijk: de liedjes zijn inderdaad tot meezingen uitnodigend, maar de vrolijke, steeds op dezelfde manier opgebouwde niemendalletjes missen diepgang en eigenheid. Het is daarentegen respectabel dat vrijwel alle nummers enorm catchy zijn, maar zo veel refrein is wel de weg van de minste weerstand. De voor jongvolwassenen herkenbare teksten worden goed gezongen door Yorick van Norden, jammer is wel het enorme gebrek aan ballads op de plaat; de twee die erop staan maken duidelijk hoe goed ze daarin uit de verf komen. The Hype moet nog groeien en een eigen geluid ontwikkelen, maar uit dit alleraardigste debuut wordt één ding duidelijk: de potentie is er.

Over Musicmaker
Musicmaker is al meer dan dertig jaar hét allround vakblad voor muzikanten, bands en aanverwanten. Voor een blad over zoiets dynamisch als popmuziek is dat behoorlijk bijzonder. En Musicmaker ís behoorlijk bijzonder.
Wij richten ons niet op één instrument of muziekstijl want wij denken dat jij als muzikant graag verder kijkt dan je neus lang is. Dus lees je over je eigen instrument, maar ook over andere, volg je wat je favoriete bands doen, maar wil je ook weten hoe mindere artiesten het aanpakken. En ben je benieuwd naar de zakelijke kant van popmuziek, achtergrondverhalen en ongezouten meningen. Want laten we eerlijk wezen: uiteindelijk worden we allemaal gedreven door dezelfde passie voor muziek.

Recensie: Kelly Clarkson - Stronger

In 2002 wint Kelly Clarkson de allereerste editie van American Idol en bijna tien jaar later is het tijd voor haar vijfde studioalbum 'Stronger'. Laat Clarkson de huidige generatie talentenjachtdeelnemers horen hoe het moet of heeft ze zelf ook nog wat te leren?

Kelly Clarkson behoort tot het handjevol aan talentenjachtsgeluksbeproevers die een duurzame, internationale carrière aan hun deelname hebben te danken. Hoewel de albums van Clarkson door de jaren heen minder zijn gaan verkopen, wordt ze door talentenjachtgoeroe Simon Cowell in 2009 de beste winnaar van American Idol tot dan toe genoemd. Met twee Grammy Awards op zak en meer dan twaalf miljoen verkochte albums vindt Kelly het tijd om van haar label het vertrouwen te krijgen zelf te bepalen welke richting ze met haar muziek op gaat. Dat Kelly helemaal niet zo goed weet waar haar kwaliteiten liggen, blijkt bij het luisteren echter al snel.

De gehele recensie is gepubliceerd op Studenten.net http://tinyurl.com/6x8tyd6

Moeilijkewoordjes.nl: Bepotelen

In Law and Order: Special Victims Unit wordt de zus van een verdachte gevraagd naar meer informatie over haar broer. Zij, een mimespeelster, zegt hierop dat ze geen idee heeft welke vrouw hij nu weer aan het ‘bepotelen’ is. Welke vrouw hij aan het wát is? De uitleg die zegt dat hij die vrouw aan het beduimelen of bevingeren is, schept ook al geen duidelijkheid. Wat betekenen deze woorden?

Het volledige blog is gepubliceerd op Moeilijkewoordjes.nl en kan hier worden gelezen: http://tinyurl.com/3zlbcge